Η Δυσδαιμόνα εκπροσωπεί την γυναίκα του 17ου αιώνα που ξεπερνάει τα προτυπα της σεξουαλικής ηθικής ,εκείνης της εποχής ,που έχουν τεθεί για τις γυναίκες στην Βενετία .Διαλέγει τον άντρα που θέλει να παντρευτεί και νιώθει πως είναι περιττό να ανακατευτεί στην σχέση τους ο πατέρας της.Αυτή η πράξη ανεξαρτησίας , ξεπέρασε τα εμπόδια που είχε ,εξαιτίας του φύλου της, στην πατριαρχική Ενετική κοινωνία και αποτέλεσε απειλή για την ανδρική εξουσία.
Μια άλλη σημαντική πτυχή αυτής της επανάστασης της Δυσδαιμόνας είναι οτι ο Βραβάντιος ,όπως και οι άλλοι πατέρες, θεωρούσε την Δυσδαιμόνα κτήση του .Στο βιβλίο του "Sex in history" , o Rattray Taylor , περιγράφει πατριαρχικές κοινωνίες στις οποίες η δύναμη είναι στα χέρια των ανδρών και ισχύον ειδικά είδη συστημάτων (Father identifiers). Ο Τειλορ εξηγεί πως τα παιδιά αυτών των συστημάτων , έχουν ως πρότυπο τους πατέρες τους εξαιτίας του ενδιαφέροντος αυτών για εξουσια , και προσπαθούν να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη από τους πατέρες τους .Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την επαναστατικότητα της Δυσδαιμόνας.Επειδή ο πατέρας της κατείχε εξουσία πανω της , ίσως ήθελε και η ίδια να αποκτήσει αυτή την εξουσία.Αυτές οι πράξεις της ηρωίδας δεν στηρίζονται απαραίτητα στο γέγονος ότι ήθελε να είναι αντρας αλλά περισσότερο στο ότι ήθελε να είναι ίση με τους άνδρες . Με το να παντρευτεί τον Οθέλλο , έδειξε πως είναι αρκετά δυνατή και αρκετά μορφωμένη για να σπάσει τα κοινωνικά όρια της παθητικής στάσης των γυναικών απέναντι στα πράγματα .Ωστόσο , αυτό δεν σημαίνει οτι δεν αγαπούσε τον Οθέλλο και οτι τον παντρεύτηκε για τους παραπάνω λόγους .Ο ρατσισμός δεν υπήρχε για αυτήν και αυτό ήταν αποτέλεσμα της ευφυιας της και της απόφασης της να απελευθερωθεί .Ο Οθέλλος ,ίσως κατα κάποιο τρόπο να είχε τρομάξει από αυτήν την επιθετικότητα της και σε συνδυασμό με την πίεση του Ιάγου να τον οδήγησε να αλλάξει την γνώμη του για αυτήν . Ενώ η Δυσδαιμόνα ήταν μια ευφυής γυναίκα , έπεσε στην παγίδα του Ιάγου εξαιτίας της αγάπης της για τον Οθέλλο .Ο Τέιλορ υποστηρίζει στο βιβλίο του πως τα παιδια father-identifiers ξαναγυρίζουν εντέλει στον τύπο τους .Δηλαδή η Δυσδαιμόνα επηρεαζόταν ακόμα περισσότρο από μητριαρχικά ένστικτα και συναισθήματα όπως αγάπη παρά από την δύναμη της εξουσίας .Ακόμα και πεθαίνοντας η Δυσδαιμόνα αποδεικνύει την απελευθέρωσή της αφού δείχνει πως μπορεί να ελεγξει τις επιθυμίες της .Είναι λυπηρό αλλά το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει για αυτήν την απελευθέρωση ήταν τελικά η ίδια η ζωή της .
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :Blake, William. “A Poison Tree.” Literature: The Human Experience. Shorter 6th ed. with Essays. Ed. Richard Abcarian and Marvin Klotz. New York: St. Martin’s, 1996. 530. Burns, Robert. “A Red, Red Rose.” Literature: The Human Experience. Shorter 6th ed. 531. Coleridge, S.T. Coleridge’s Essays and Lectures on Shakespeare and Some Other Old Poets and Dramatists. London: Dent, 1907. 169-177. Holland, Norman N. Psychoanalysis and Shakespeare. New York: Farrar, 1966. McKewin, Carole. “Counsels of Gall and Grace: Intimate Conversations between Women in Shakespeare’s Plays.” The Woman’s Part: Feminist Criticism of Shakespeare. Ed. Carolyn Ruth Swift Lenz, Gayle Greene, Carol Thomas Neely. Chicago: U of Illinois P, 1980. 117-129. Shakespeare, William. Othello. Literature: The Human Experience. Shorter 6th ed. 571-664. Shaw, Irwin. “The Girls in Their Summer Dresses.” Literature: The Human Experience. Shorter 6th ed. 496-500. Taylor, Rattray G. Sex in History. New York: Harper, 1973. Walker, Marilyn. “Desdemona and Desire.” 17 Nov. 1997. Indiana U. 24 April 1999
(From the site www.freeessays.cc )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου